Dag 11: droom-snel-weg

Vandaag fietsen van haven naar haven, 116km, geen zon, maar ook geen regen. Afwisseld tegen- of zijwind.

Veel langs de metershoge dijk, verstand op nul en wat wegdromen. Want dromen, daar ben ik nu eenmaal goed in. Dan droom ik weg over alles wat mij bezighoudt, van de grote levensvragen tot futiliteiten.

Over hoe het zou zijn als ik een man was en zonder gêne overal kon wildplassen, en niet uren hoefde te wachten tot een beschut plekje mijn pad kruist. Maar niet echt, want vooralsnog vind ik het fijn om een meisje te zijn :-) .

Of over wat ik gisteren zag op straat, een meisje dat riep "ik heb geen broek aan" welja, dat was niet echt wat ze zei, denk ik toch, maar het was toch wat ik begreep uit het Duitse geroep.

En aan het mogelijke verhaal achter het taffereel gisteren, toen stonden een groepje mensen aan een huis rond een hoop gebroken servies, een pintje te drinken. Zou het een trouwfeest zijn waar het kapotsmijten van servies een traditie is? Of zijn dat de helpers bij een verhuis en liet iemand de doos servies per ongeluk vallen en drinken ze nu het klassieke verhuispintje samen? Of een ruzie waarbij man/vrouw samen met het servies buitengesmeten werd en zijn de mensen errond gewoon ramptoeristen?

Na zo'n 70 kilometer zag ik het even allemaal niet meer zitten. Niets wilde nog mee, alles deed pijn, de wind bleef maar gaan. En ja, een beetje eenzaamheid overviel me. Aan een slakkengang bleef ik toch maar verder gaan. Hoe dan ook moest ik toch vooruit. Toen werd ik verrast met een leuk smsje over mijn avontuur. Op mijn hostel kreeg ik ook opnieuw een kaartje, ondertussen al het zesde kaartje dat ik kreeg, superleuk! En ja, het helpt!

Morgen een dagje rust, en laat ik dat deze keer wat letterlijk nemen.