Deze morgen stond ik op met het gevoel, neeeee ik wil nog slaaaapen! Zo goed als de ganse nacht werd ik wakkergehouden door 2 snurkers op de kamer. De ene al erger dan de andere, je hebt snurkers en snurkers. Wel, die ene was een snurker. Toen ik me toch richting het keukentje sleurde lag een van de andere gasten op 3 stoelen te slapen. Toen zijn bed aan iemand anders werd gegeven dacht k dat hij dan wel uitgecheckt zou zijn. Blijkbaar niet dus, oeps, foutje van t hostel.
Met nog zand in mijn ogen vatte ik de 85 km aan.
Te midden van de velden was ik mijn oriëntatie volledig kwijt. En weet je welk antwoord ik kreeg toen ik de weg vroeg? Well, you turn the first one left, then you follow the street, go straight on. Then the street turns left. But you don't, you go, ... (3x raden :-) ) .
Vandaag waren er 2 verrassingen die het bijzonder lastig mazkten: het was ongelooflijk warm, geen zuchtje wind, en de ene na de andere klim volgde. Verschillende keren dacht ik: nu kán ik echt niet meer. Zelfs voor een foto te nemen vandaag had ik geen energie ...
Ik was in Plön, een stadje te midden van verschillende grote meren. Om iets eetbaars te vinden moest ik terug naar t stadje, 4 km van mijn slaapplaats. Vandaag leek mij dat echt niet meer haalbaar ... dan maar direct bed in en slaap inhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten