Dag 14: weg-en-plan

Met 85 km bereikte ik vandaag de kaap van 1.000 km. Ik vind het zelf ook wat surrealistisch klinken.

Althans, dat is wat de geplande route mij zegt. Natuurlijk raakte ik soms de weg kwijt. Maar ik keerde zelden op mijn stappen (of beter trappen) terug. Meestal zocht ik gewoon het volgende dorp. Of soms had ik geen zin in de uitgestippelde weg. Omdat er verderop een dorpje was, of omdat de drukke baan mij te luid was en ik dan maar een bospadje nam. Altijd kwam ik uiteindelijk terug op de route of op mijn slaapplaats uit. Soms met wat hulp van de gps, soms gewoon mijn intuïtie volgend. De levenslesmetafoorzoeker in mij vindt hier direct heel wat inspiratie :-) .

Een weekje geleden schoot het idee door mijn hoofd dat ik mij misschien ooit zou gaan vervelen op de fiets, dat ik ooit uitgedacht zou zijn. Wel, think again! Mijn fantasie en struggleforlife vormen blijkbaar een bodemloze visvijver voor gedachtenkronkels.

Dan denk ik aan chocolademelk. Met slagroom. En taart. Met slagroom. En met chocolade. Dan zit ik met een brede glimlach op de fiets

Natuurlijk passeren ook minder banale gedachten, niet dat chocolade banaal is natuurlijk. En als ik de ene knoop ontwar, zie ik er meteen vijf nieuwe, om dan terug uit de komen op de eerste. Een doolhof zonder uitgang.

En oh ja, in de categorie "je hersenen willen je iets zeggen" : als je leest "hamburger speisplatz" ipv "hamburger sparkasse", is het dringend tijd om iets te eten.