Dag 1: bevrijdingsdag

Toen ik zondag nog vlug even de weersverwachtingen voor nederland bekeek zag ik al "en op bevrijdingsdag schijnt de zon". Blijkt 5 mei bevrijdingsdag van WOII te zijn voor de nederlanders. Niet dat enige vergelijking verder steek houdt, maar hoe symbolisch kan dit zijn!

Na een moeizame start (achterband nog snel vervangen lukt niet, dan maar niet, kilometerteller wil niet werken, dan maar niet, wegens last minute inpakken natuurlijk vanalles vergeten, zonnecreme, sjaaltje, zonnebril, ... ) en nog even wennen aan een veel te zware fiets, bereikte ik tegen 10uur lembeke, waar een sympathieke senior mij nariep: "amai, waar gaat die fiets met da meiske naartoe?". Toen ik mijn eindbestemming zei, keek hij me aan alsof ik dat ter plekke verzon. Om het wat bevattelijker te maken, voegde ik er maar aan toe "maar eerst ga ik naar breskens". "Ja goddomme, das ver zenne. Maja, gij hebt gij gene man heel zekerst. Ja, ge zijt nog jong eh, de tijden zijn veranderd, ja goddomme.".

Rond het middaguur stak ik de nederlandse grens over. Yes, nu voelde ik het, bevrijdingsdag. Via het veer in breskens naar vlissingen, waar een festival bezig was. Jammergenoeg was er met mijn fiets geen doorkomen aan, anders had ik wel iets meegepikt. Omrijden dan maar. De verdere route ging zo goed als volledig op de dijk en door de duinen. Dat in een brandende zon, gelukkig had ik ondertussen zonnecreme gekocht. Met 98km (niet op de teller, want die werkt dus niet) in de benen kwam ik op mijn eerste logeeradres in het mythisch klinkend dorpje "vrouwenpolder". De verrassing was groot toen de sympatjieke dame des huizes mij mijn slaapplaats liet zien: een stacaravan!

Zalig begin!