zondag 7 februari 2016

alsanrechtendeure

Een nieuwe reis, een nieuwe blog.

De liefhebbers kunnen me volgen via http://alsanrechtendeure.blogspot.com .

vrijdag 6 juni 2014

Gotenborg

Oslo-Gotenborg deed ik met de trein. Althans, dat was het plan. Net voorbij de grens stopte de trein. Er werd afgeroepen dat er een elektriciteitsprobleem was en we per bus zouden worden verder gebracht. 1 bus rechtstreeks naar gotenborg, de andere deed alle stops.

De rechtstreekse bus kwam eerst aan en zat te vol. Ik besloot dan maar de stopbus te nemen. De rechtstreekse bus wilde niet vertrekken, er moesten eerst nog 4 mensen af. En blijkbaar zag niemand dat zitten. Uiteindelijk gaf een groepje zich gewonnen en konden beide bussen vertrekken. Met ruim 6 uur vertraging kwam ik toch aan op mijn bestemming. Maar hey, ik kreeg er een gratis dutje en wat sightseeing door zweden voor in de plaats.

In mijn hostel ontmoette ik wat mensen die vastzaten want er was blijkbaar een staking van het treinpersoneel. Tja :-)

In gotenborg kreeg ik voor het eerst scandinavische regen. Tijd voor een bezoekje aan Liseberg, een pretpark midden in de stad. Een stad waar ik uren in kan dwalen, langs de rotsen lopen, ... Het academiejaar hier is afgelopen, een cammion vol dansende studenten rijdt door de stad, het barst van de internationale studenten uit Malmo die voor hun terugkeer nog wat steden meepikken.

Deze stad leeft.

Straks neem ik de boot, terug naar homesweethome. Wat vooral uit praktische overwegingen begon (goedkoopste manier om mijn fiets terug mee te krijgen) geeft me nu een raar gevoel in mijn buik. Het komt plots dichtbij, 38 uur op een boot. Ben benieuwd!

maandag 2 juni 2014

Summer in the city

Uitchecken om 5u30 kan best grappig zijn. Eén van de mensen die ik in de hostel ontmoet heb zit een beetje in de war op het terras van het hostel, zijn vrienden kwijtgeraakt en ik herkende het gevoel om dan een gekend gezicht te zien :-) .  Aan de balie van het hostel zagen ze het vanuit de verte gebeuren en kreeg ik zo vroeg in de morgen een knipoog toen ik hem voor hem een flesje water ging kopen.

Ik ben me ervan bewust dat mijn beeld van oslo niet helemaal klopt, het begin van de korte zomer doet wat met de mensen hier. Overal liggen mensen in de zon met zo weinig mogelijk kleren aan, de nacht die nooit komt. De zomer is hier zo intens, dat voelde ik gewoon.

En ja, het is waar, alles is hier duur en lowbudget is hier niet echt te vinden. Maar goed, als je wat zoekt kan je hier wel slapen, eten en uitgaan zonder geruïneerd te zijn.

Maar tenslotte gaat er niets boven de natuur, de stad en de zon hier en die zijn gratisenvoordeniets. En zo verlaat ik Noorwegen. Met leuke herinneringen aan een zachte stad.

Mijn heimwee-buster-vijfstappen-plan

1. Bel en sms met het thuisfront
2. Herlees de lieve kaartjes
3. Haal 4 weken nieuws in via www.deredactie.be
4. Luister naar studio brussel
5. Ga in de zon liggen en droom weg

zaterdag 31 mei 2014

Entonskirechtsenaantwaterlinks

Wie geen behoefte heeft aan een potje amateur-emo-levensfilosofische proza: lees vooral niet verder :-) .

Toen een toevallige ontmoeting vroeg "but i need to ask you, why oh why are you biking and travelling alone for five weeks?" liet ik het oppervlakkige even voor wat het was. De oprechte interesse in het verhaal en niet in de route, in het type fiets en in de praktische kant leed tot een mooi gesprek.

Het leven zit vol keuzes, aldanniet bewuste. Het ene kruispunt volgt het vorige op. Soms is er een T-splitsing, een rond punt of een doodlopende straat. Soms is het volgende punt aangeduid, soms tast je in het duister. En de vraag is maar: kan je wel verloren lopen? Want weet je immers wat je eindbestemming is? En is een foute keuze niet enkel iets dat moest, om ooit ergens anders te belanden?

En is mijn devies "alsanrechtendeure" in dit verhaal wel het juiste? Soms weet je gewoon dat rechtdoor nu net niet is waar je heen wil. Of weet je het niet, maar "gaapt het lijk een gat" en moet je het alleen willen zien. Maar of je dan links of rechts moet gaan? Of gewoon terugkeren? Ik moest gewoon even gas terugnemen, om het overzicht terug te vinden. Onderweg kon ik de woorden vinden voor wat benoemd moest worden, kon ik in het midden laten wat daar een plaats heeft.

Heb ik het antwoord ondertussen gevonden? Nee, natuurlijk niet. Het zou dan ook een dikke vette spoiler zijn mocht ik alles voor de komende 100 jaar al weten. Maar het geeft me wel een idee: Waar ik energie in wil steken, wat ik wil uitbouwen en wat net niet. Waarvan ik geniet en tijd voor wil nemen. En welke prijs me dat waard is. En wat dan maar gewoon moet omdat het moet anders haal je de rest niet. En nee, ik weet niet welke kansen mijn pad nog zullen kruisen. Dat maakt het net spannend.

Afslaan, ogen open en verstand op nul. Dat is mijn plan. Ik heb het gevoel nog nooit zoveel "plan" te hebben gehad als nu. Ook al weet ik er geen bal van. En die wetten en praktische bezwaren over daden en dromen, dat lossen we dan wel op. Of niet. En keer ik nog es om. Of sla ik af.

En dit wil ik zo graag delen, en dan is een lichte stad van de wereld mij plots te groot en kan ik het even allemaal niet vatten. En dan wil ik zingen: "ik wil leven ik wil vrij zijn, ik wil op mn eigen benen staan. Ja mn leven moet van mij zijn, ik wil kiezen waar ik heen wil gaan. En ik spring, spring, spring. De wereld in."

vrijdag 30 mei 2014

Zonnestad

Voorlaatste halte: Oslo!

Met de zon voelt deze stad enorm zuiders aan. Dwalen in de vilawijk richting beeldentuin, kuieren langs de haven, in slaap vallen naast het water, onbestaande nachten, ...

De lange winter moet wel een andere dimensie geven. Misschien moet ik dezelfde reis eens opnieuw maken, maar dan in een ander seizoen (en zonder fiets :-) ) .

Ook hier kreeg ik terug gezelschap on the road en ik liet me op sleeptouw nemen op een Noors vertelfestival.

Al over de zee, ole

Nadat ik het vakantieliefje van manneke pis was gaan bezichtigen (overrated!) ging ik richting het cruiseschipgedeelte van de haven. Van veraf zie je de boten al staan, dus moeilijk te vinden was het niet.

Net als de vorige ferrys is het fietsersdevies hier: tirez votre plan! Tussende auto's door manouvreren, om dan ergens een hoekje aangewezen te krijgen zonder verdere instructies of materiaal om de fiets vast te binden. Met mijn slot en snelbinder deed ik dan maar een poging tot.

Ik zocht een plekje op het dek, met een picknick en een carlsbergje in de zon. Blik op het steeds kleiner wordende land, de weerkaatsende zon, de eilandjes, ... een intens gevoel, waar woorden tekort schieten.

Toen de wind te sterk en te koud werd, ging ik in de boot eens kijken. Een nicole-en-hugo achtige act, man aan een piano met zatte vrouwen errond, ... twas toch ni echt zo mijn ding :-) .