Er stond 116 km op de planning vandaag. Omdat eergisteren zo moeizaam ging, checkte ik vandaag op tijd uit in het havenhostel in Bremerhaven. Leuk hostel, een toffe mix van jongeren en havenarbeiders. Ze stonden al te wachten op hun busje richting werk terwijl ik, nog mooi voor 7 uur mijn fiets op sprong. Ik fietste alsof het niets was, wat een verschil! De zadelpijn, stijve benen en lastige knie voelde ik de hele dag niet. En daar was de zon, vanaf 10uur al topjesweer. Yes, alles ging terug vanzelf vandaag.
Ergens onderweg ben ik een grens gepasseerd. Die van fatsoen, of die van ongelimiteerd plezier? Das maar hoe je 't bekijkt. Meezingend en drummend op mijn stuur fietste ik cuxhaven binnen, en kreeg hier wel wat reactie op, de meesten vonden het gewoon grappig, hier en daar een auto die toetert (of wilden ze mij iets anders duidelijk maken?). Het toeristentreintje stak fietsers voorbij, en ik fietste het treintje voorbij (met wat verbaasde blikken tot gevolg).
Haven, zee, dijk, zee, strand, toeristenwalhala's, nowhere, bos volgden elkaar op. Toen ik door het bos gestuurd werd vroeg ik me af hoe dat zit met de rest van de wereld, maar mij lukt het écht niet om over zand te fietsen.
Eindhalte voor vandaag: Hechthausen also known as the middle of nowhere. Hier hebben ze alleen een overprised hotel en een supergoed staekhouse. Want plots besefte ik dat ik in de flow van de dag gewoon ben vergeten ... te eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten